Uzuuuun süren hastalık maceramız, dün akşam doktora gidip "artık tamamen iyileşmiş ilaçları kesin" demesi ile bitti. Çok şükür İnşallah bir daha tekrar etmez.

Kreşle ilgili yeni bir karar almamız gerekiyordu. Bu hastalık sonra sık sık düşmesi, sabahları uykusunun bölünmesinden dolayı duyduğumuz suçluluk yüzünden onu kreşten almayı çok istiyordu özellikle babası. Ben alışabileceğimizi düşünüyordum ama bu hastalık benide çok etkiledi. Sık sık hastalanacağını biliyorduk ama bu kadarına katlanamazdık.

İşte bu yüzden yeni bir ev aramaya başladık hatta bulduk ve haftaya taşınıyoruz. Taşındığımız yeni muhitte bir bakıcıyı daha kolay bulabileceğimizi düşünüyordu Sinan. Bu düşüncelerdeyken öğrencilerimden birinin o sitede oturduğunu öğrendim. Annesini çağırıp o çevrede çocuğa bakacak birilerinin olup olmdığını sormasını rica ettim. Kadın bana "elbette sorarım ama eğer güvenirseniz bende bakabilirim" dedi. Birden kulaklarıma inanamadım. Kadın cidden benim tüm dertlerimin dermanı oluverdi birden. Aklı başında, düzgün, genç, iyi konuşan, çocuk bakma tecrübesi olan, bir apartman yanımızda oturan süper birisini bulmuş oldum. Tek çocuğuda benim öğrencim. Süper değilmi.
Haftaya taşınıyoruz inşallah. Gerçi içim bir yandanda çok buruk. Şimdiki evimizi Sinan da bende çok seviyorduk. Genişliği,planı,en önemlisi mutfağı ve mutfak dolapları, zemini, herşeyiyle çok güzel yapılmış bir evdi. Her gelen çok beğeniyordu evimi. Bizde çok mutluyduk işin açığı. Bu yeni ev şimdikinin yarısı kadar bile güzel değil. Hem dar hem eski hemde bakımsız. Biraz masraf yapıcaz ama olsun diyoruz artık Yağız daha sağlıklı olucak.
İnşallah bu hanım iyi bakar oğluma da gözüm arkada kalmaz.