Aşkım,biriciğim,sevgilim,herşeyim,oğlum 1 yaşında.
Doğum günümüzden bir video.

Çok şişman çıkmışım kahretsin:/

Anneannemiz,dedemiz,teyzemiz,amcamız,babamızın iş yerinden arkadaşları,eşleri ve çocukları (iki tanesi anne karnındaydı) benim iki arkadaşım eşleri ve kızlarıyla geldi baya bi kalabalık olduk doğrusu. Yağız evimizde bu kadar kalabalık bir grubu hiç görmemeişti. O yüzden galiba şaşkın şaşkın etrafı seyretti durdu bütün gece. Gerçi her yerden sarkan süsler,balonlarda kafasını karıştırmış olabilir.

1 haftadır okullu olduk. Bakıcı bulamayınca burada bebek grubu olan bir kreşe verdim bebeğimi. Hoşçakal bi tanem deyip ayrılıyorum her sabah . Henüz hiç ağlamadı ardımdan. Nereye gittiğimi,neler olduğunu pek anladığını sanmıyorum aslında. Ama ben geri döndüğümde çığlıklar atarak bana koşması yok mu... hayatta yaşadığım en muhteşem an.

Her gün onu bıraktıktan sonra okulun merdivenlerini arkama baka baka iniyorum, en dış kapıyı kapatırkende gözlerimi silip işe gidiyorum. Onu bırakıp gitmek, onsuz bişeyler yapmak o kadar zor geliyorki. Onun gülüşünü,sesini duyuyorum sanki her an. Yavrum benim, bensiz ne yapıyorsun oralarda...


Biliyorum çok uzun zaman oldu. İstediğim sıklıkta yazamıyorum bloğumu ama Yağız çok hareketli bir çocuk oldu ve devamlı yanımda oynamak istiyor. yanında pc açıksa başka hiç birşeyle ilgilenmiyor. Uyuduğu zamanlarda da ben biraz olsun ev işi yapmaya çalışıyorum. Çok yoğunum.