Sevgililer günü diye bana bişeyler oldu. Senenin bu zamanında hep de olur nedense? Aşk hayatım Şubat aylarında hareketleniyor. Galiba bu da yıldızımla alakalı bir şey :P

5 sene önce aşağı yukarı bu zamanlardı... Hayatımla ilgili çok önemli bir karar aşamasındaydım. Ailemin tanıştıracağı bir kişi ile görüşecek ve anlaşırsak belki görüşmeye devam edecektim. Buluşmaya gittiğimde beş kişilik bir grup beni bekliyordu... Benimle buluşmaya teyzesini, iki kuzenini ve de kız kardeşini getirmişti bu arkadaş.
Benim yanımda da Esra vardı, bu güruhu görünce bir bahane uydurup hemen sıvıştı oradan. Çok kırılmıştım... Ona en çok ihtiyacım olacak zamanda bırakıp beni gitti. Hala üzülürüm (haberi olsun)

Neyse, bir sürü rezillikten sonra “benim kalkmam gerek” diyerek sıvıştım oradan. Kendimi nasıl sokağa attım bilemiyorum. Koşar adımlarla uzaklaşıyordum, bir yandan da böyle salakça bir buluşmayı nasıl yaptım? nasıl annemi dinleyip tanımadığım birisiyle buluştum diye kendime kızıp duruyor, o hırsla durup durup yüzüme bir tokat atıyordum.

Birden telefonum çaldı. Arayan O’ydu. Bana nerelerde olduğumu soruyordu. Kızılay’dayım dediğimde ben de Kızılay’dayım müsaitsen seni görmek istiyorum dedi. Bende tamam deyip Gima’nın önünde onunla buluşmaya gittim.

İstanbul’a gitme arifesinde bi sebepten küsüp 2 sene hiç görüşmemiştik. Arada sırada arıyordu beni. Bayramlarda, kandillerde mesaj çekiyordu. “İstanbul nasıl? Gelicem yakında oraya görüşürüz” diyordu. “Ankara’ya gelince ara, görüşelim diyordu.”

Çok kırgındım ona aramıyordum, aramayacaktım da.

Önce beni görmedi etrafına bakınırken arkasından yaklaşıp omzuna dokundum. O kadar uzun zamandır görmemiştik ki birbirimizi… Eğildi yanaklarımdan öptü. Nabersin? Nasılsın? Muhabbetlerinden sonra Özgün cafe’ye gittik. Esra’da oradaydı. Birlikte biraz oturduktan sonra Esra “kalkalım” dedi. Hazırlanmaya başladık. Kulağıma eğilip sen biraz daha kalamazmısın? Dedi. Ben de kaldım ve konuştuk uzun uzun . Geçmişte birbirimizi nasılda bilmeden kırdığımızdan, birbirimize olan hep sakladığımız asıl duygularımızdan bahsettik.


Bana “seni seviyorum dedi ve sana çok saygı duyuyorum. Etrafıma baktığım zaman senin kadar iyi anlaşabildiğim bir bayan göremiyorum... Ve senin hayatımdan geçip gitmeni seyredemeyeceğim...” Bana elini uzattı “elimi bu kez hiç bırakmamak üzere tutarmısın ?” diye sordu. Benim o zamana kadar duyduğum en güzel evlenme teklifiydi bu.


5 sene önce bu zamanlardı, benim 17 yaşımdan beri aşık olduğum, gelir mi diye camlarda beklediğim, Selanik caddesindeki kitapçılar çarşısının önünden, elleri ceplerinde ve sigarasını tüttürerek çıkıp gelişini gördüğümde vücudumun yaprak gibi titrediği, yanına bir kız gelse içimin cız ettiği, beni gördüğünde gülümseyerek yanıma geldiğinde ellerimin titreyip, yanaklarımın kızardığı o adam bana evlenme teklif etmişti...


Gözlerim dolu dolu elimi uzatıp bana uzattığı elini tuttum ve hiç bırakmadım.